Burn-out

Een burn-out is herkenbaar door mentale, fysieke en emotionele uitputting. Je kunt daardoor geen energie meer vinden om werk of andere bezigheden te verrichten. Iedere gevraagde actie is dan al te veel. Een burn-out ontstaat niet zomaar opeens, maar is vaak een gevolg van continu langdurig over je grenzen heengaan. Je blijft maar je best doen, toch kom je tot niets. In het begin herken je klachten zoals vermoeidheid, niet lekker in je vel zitten, slaapproblemen, een gespannen gevoel, opgejaagd zijn en snel geïrriteerd raken. Je hebt geen motivatie en zin meer in je werk en bovendien vermijd je je sociale contacten. Hierdoor raak je steeds verder uitgeput.

Vaak wordt een burn-out verward met andere ziektebeelden, zoals depressie en CVS. Echter, er zijn duidelijke verschillen. Regulier krijgt een burn-outpatiënt vaak antidepressiva. Hoewel dit tijdelijk helpt, wordt de oorzaak meestal niet aangepakt. Een behandeling van een burn-out is complex, maar orthomoleculaire therapie kan een mooie basis bieden bij herstel. Daarom kan het een waardevolle aanvulling zijn op reguliere zorg. Tegelijkertijd is het belangrijk om naar leefstijl en voeding te kijken.

STRESS OF BURN-OUT?

Stress is voor iedereen een bekend verschijnsel. Maar hoe gaat het lichaam om met stress? We onderscheiden namelijktwee soorten stress: kortdurende stress, die wordt gereguleerd door het autonome zenuwstelsel en daarnaast langdurige stress, die via de HPA-as verloopt.

WELKE SOORTEN STRESS KENNEN WE?

Kortdurende stress activeert het autonome zenuwstelsel. Autonoom houdt in dat het volledig automatisch werkt, je hebt er zelf dus geen invloed op. Het autonome zenuwstelsel bestaat uit het sympatisch zenuwstelsel en parasympatisch zenuwstelsel. Het gaspedaal noemen we de sympaticus en is gericht op actie en overleven. De parasympaticus noemen we de rem en zorgt er dat je lichaam weer tot rust komt en zorgt voor reparatie, opbouw en herstel (endorfine). Bij kortdurende stress komt dus de sympaticus in actie. Bij deze supersnelle reactie maakt het lichaam, het vecht/vlucht hormoon adrenaline aan. Adrenaline zorgt voor de volgende lichaamsreacties:

• Bloeddruk en hartslag gaan omhoog,
• Vrijmaken van extra energie (glucose) voor de spieren,
• Alle zintuigen worden scherper,
• Pijngevoeligheid daalt,
• Minder bloed gaat naar de darmen toe.

Het lichaam bereidt zich hiermee voor op een gevecht of om op de vlucht te slaan. Als de stresssituatie weer voorbij of onder controle is dan gaat de parasympaticus (of rem) aan. Dit gebeurt door de aanmaak van het hormoon endorfine. Dit hormoon zorgt voor het “feel good” gevoel, dat geeft weer ruimte voor herstel en opbouw.

CHRONISCHE STRESS

Wanneer het lichaam constante signalen van stress blijft afgeven, is er sprake van langdurige chronische aanhoudende stress. Dit duidt op een belasting van de HPA-as.
De afkorting HPA staat voor Hypothalamus – Hypofyse – Bijnierschors.De HPA-as werkt als volgt: De stressprikkel komt binnen via de hypothalamus, deze produceert Cortisol Releasing Hormoon (CRH). CRH zorgt ervoor dat via de hypofyse middels het hormoon ACTH een signaal wordt doorgegeven naar de bijnierschors die zorgt voor de productie van cortisol. Als er genoeg cortisol door het systeem is aangemaakt, wordt door negatieve feedback de hypothalamus weer uitgezet. Dit noodzakelijk, omdat cortisol de bloedsuiker verhoogt.